پس اين چه پرسشي‌ست
که چرا سَر به راهِ اين خوابِ سنگين نمي‌شوم؟
من در صلوات ظهر
با دستِ بسته و دلِ شکسته از شبِ گريه گذشته‌ام.
چرا هنوز
چشم به راهِ رفته‌ي آن بي‌سراغِ بزرگ،
سراغ از اميدِ آدمي به ديدارِ آدمي نگيرم؟!